احساس حضور دربرابرخدا،بهترین حالت برای ورود به نماز
یك وقت انسان نماز ميخواند، مثل بقيه‌ى عادات روزانه؛ مسواك ميزنيم - فرض بفرمائيد - ورزش ميكنيم، همين جور نماز هم ميخوانيم در وقت. يك وقت نه، انسان نماز ميخواند، با اين احساس كه ميخواهد حضور در محضر پروردگار پيدا كند. اين يك جور ديگر است. ما هميشه در محضر پروردگاريم؛ خواب باشيم، بيدار باشيم، غافل باشيم، ذاكر باشيم. ليكن يك وقت هست كه شما وضو ميگيريد، تطهير ميكنيد، خودتان را آماده ميكنيد، با طهارت جسم، با طهارت لباس، با طهارت معنوىِ ناشى از وضو و غسل ميرويد خدمت پروردگار عالم. ما در نماز بايد يك چنين احساسى داشته باشيم. رفتيم خدمت پروردگار، عرض كرديم؛ با اين حال وارد نماز بايد شد؛ خود را در مقابل خدا بايد احساس كرد؛ مخاطب بايد داشت در نماز. والّا صرف اينكه يك امواجى را كه ناشى از كلمات و حروف هست، در فضا منتشر كنيم، اين آن چيزى نيست كه از ما خواسته شده. ميشود همينطور گفت: «الحمد للَّه ربّ العالمين. الرّحمن الرّحيم. مالك يوم الدين ...»(1) و امواجش را منتشر كنيم. همين را ميشود با قرائت خوب هم خواند، اما بى‌توجه، كه باز هم همان منتشر كردن امواج صوتى است در هوا. اين، آن چيزى نيست كه از ما خواسته شده. از ما خواسته شده كه در حال نماز دلمان را ببريم به پيشگاه پروردگار؛ از دلمان حرف بزنيم، با دلمان حرف بزنيم؛ اينها مهم است. اين را در وضع ترويج نماز، در نمازى كه خود ما ميخوانيم، نمازى كه به ديگران تعليم ميدهيم، اين نكته‌ى روح نماز را بايد توجه كنيم.
***
مصداق تراشی و تطبیق سازی بی دلیل و بدون پشتوانه نشانه های ظهور همانطور که از عنوانش نیز پیدا است، تابلوهایی هستند که ما را به سمت و سوی ظهور راهنمایی می کنند. این تابلوهای راهنمایی، جدای از آنکه مشت مدعیان دروغین مهدویت را می گشایند، در آستانه ظهور، آمدن موعود را تجلی می بخشند.
اما باید توجه داشت که این نشانه ها در آستانه ظهور چنان هویدا خواهند شد که دیگر نیازی به روشنگر و مصداق نما نخواهند داشت. چرا که ماهیت نشانه بدین معنا است که قابلیت راهنمایی را داشته باشد و راه را به آنان که در پی یافتن هستند، بنمایاند.
بدین ترتیب همه منتظران امام زمان عجّل الله تعالی فرجه الشریف در برابر این نشانه ها دو وظیفه پراهمیت خواهند داشت. نخست اینکه بر آگاهی خود نسبت به این نشانه ها ـ مخصوصا نشانه های حتمی ظهور ـ بیافزایند و دوم اینکه چشمان بینا و واقع بین خود را برای تحقق یافتن این نشانه ها بگشایند.
اما در این بین باید مراقب آفات این مساله هم بود و از چشمان واقع بین خود به خوبی حفاظت نمود. چرا که ممکن است علاقه مندی به ظهور و شوق وصال موعود، ما را چنان شگفت زده کند که در دام توهمات ذهنی خود اسیر شویم و از هر کاهی کوهی بسازیم و هر مساله مشابهی را نشانه ای برای آمدن محبوب بدانیم.
آری، علاقه مندی به ظهور ممکن است، دام مصداق تراشی و تطبیق سازی بی دلیل را بگستراند و همّ و غمّ منتظران را به سوی یافتن مصادیق نشانه های ظهور بکشاند.
کسی که چنین هدفی را دنبال کند، در پی آن خواهد بود که هر طور شده، مصادیق نشانه های ظهور را بیابد و به هر قیمتی که شده آنها را در کنار هم بنشاند. گویا که چنین فردی شکل گیری ظهور حضرت در دوران کنونی را حتمی فرض می کند و در پی آن است که با مصداق یابی نشانه های ظهور بر این پیش فرض ذهنی خود صحه بگذارد.
****
ولایت فقیه